Nazywany bywa też czasami „slowfoxem”. Według dość powszechnej opinii to chyba najtrudniejszy spośród tańców standardowych, ale przez wielu tancerzy uznawany jednocześnie za najpiękniejszy z nich.
Fokstrot jest typowym tańcem angielskim, a jego nazwa wywodzi się według jednych od angielskich słów „fox’s trot” oznaczających po prostu „krok lisa”, zaś według innych od nazwiska twórcy tego tańca Harry’ego Foxa.
Foxtrot opiera się na naturalnej zasadzie ruchu – chodzeniu, którą można zaobserwować w wielu podstawowych krokach i figurach. Często też porównuje się go do tanecznego spaceru w rytmie muzyki foxtrota.
Wolna muzyka jest jednak bardzo dużym wyzwaniem dla tancerzy wymagając od nich mocnej pracy stóp i kolan ale jednocześnie dając duże możliwości interpretacji rytmicznej tego tańca. Ruch w foxtrocie powinien być płynny, spokojny ale jednocześnie mocny. Charakterystyczne są, znane nam już z walca, akcje swingowe oraz specyficzny sposób unoszeń i opadań (tzw.: akcja fokstrotowa).
Fokstrot ze względu na stopień trudności na turniejach tańca tańczony jest dopiero po kilku latach treningów. Złośliwi twierdzą, że jest tak trudny ponieważ symbolizuje szczęśliwą parę małżeńską po latach wspólnego życia. Nazywa się też go tańcem prawdy, wśród sędziów krąży powiedzenie: „Pokaż mi swojego foxtrota, a powiem ci, jakim jesteś tancerzem”. Na turniejach prezentowany jest jako czwarty taniec standardowy.
